http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/gamospafili.covergk-is-175.JPGlink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/dizzyjazzcovergk-is-175.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/orfanosskrowgk-is-175.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/pafiligk-is-175.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/792232_331631373609808_1308733854_ogk-is-175.jpglink
http://www.themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/thewriesgynaikwngk-is-175.jpglink
0 1 2 3 4 5

«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ»: Ένα γράμμα για τους γονείς. | Της Αντιγόνης Παφίλη

«Να βρεις μια σταθερή δουλειά, που θα είναι για πάντα.»

«Και ο άντρας αυτός, είσαι σίγουρη ότι θα μείνει μαζί σου για πάντα;»

«Τα έπιπλα που θα αγοράσεις πρέπει να είναι πιο καλά, πιο ακριβά, να τα έχεις για πάντα.»

Και γιατί πρέπει να κρατήσω την ίδια δουλειά για πάντα; Γιατί είναι καλό να θέλω να κάνω πάντα το ίδιο πράγμα; Καμία σημασία δεν έχει η εξέλιξη στη δουλειά μου. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι πρέπει να είναι  μόνιμη. Μα γιατί;

Για να νιώθουν ασφαλείς οι γονείς .

 

Και αν η ίδια δουλειά αλλάξει και δεν είναι αυτή που ήθελα, όταν ξεκινούσα;

Πρέπει να την κρατήσω για πάντα, γιατί είναι δύσκολο να ξεκινάς κάτι από την αρχή. Το καινούριο δεν σου δίνει την ασφάλεια του «για πάντα».

Νόμιζα ότι η κρίση θα έρθει να σαρώσει όλα τα «για πάντα»..Κι όμως τελικά οι λογικές της μονιμότητας, φρόντισαν τόσο χρόνια να ριζωθούν καλά, στη συνείδηση της προηγούμενης γενιάς.

Και αν εγώ παντρευτώ σημαίνει για πάντα; Και αν δεν αλλάξω εγώ και αλλάξει ο άλλος και δεν με θέλει πια «|για πάντα» ..εγώ τι να κάνω; Να ξαναβρώ πάλι κάποιον «για πάντα»;

Και τα έπιπλα γιατί πρέπει να τα έχω για πάντα; Και αν τα βαρεθώ και δεν θέλω πια να τα βλέπω; Πρέπει να τα κρατήσω επειδή τα είχα αγοράσει για μια ζωή;

Δεν έχω κανέναν άλλο τρόπο να εξηγήσω αυτό που με χωρίζει με τη γενιά των γονιών μου, με τη γενιά που έψαχνε τη μονιμότητα για ξεχάσει τα χρόνια της αβεβαιότητας που πέρασαν οι παππούδες μας.. παρά μονάχα να τους πω ότι όταν κάτι μετατρέπεται σε «για πάντα», χάνει την ομορφιά του, το βαριέσαι πιο εύκολα.

 

Αν ξέρω ότι κάθε μέρα θα τρώω, την ίδια ώρα, το αγαπημένο μου γλυκό, την πρώτη μέρα θα τρελαθώ, ίσως και τη δεύτερη.. την τρίτη όμως επειδή θα ξέρω ότι έρχεται η επόμενη και η μεθεπόμενη που θα έχω την ίδια ακριβώς ευκαιρία, θα χάσω τον ενθουσιασμό μου.

 

Θέλω λοιπόν να φωνάξω σε όλες αυτές  τις λογικές, ότι ΔΕΝ θέλω τίποτα για πάντα. Θέλω να αγαπώ το κάθε μέρα, το απροσδόκητο, τις εκπλήξεις ..

 

Τη δουλειά μου, τον άνδρα μου, τα έπιπλα μου θέλω να τα κρατήσω για πάντα, αλλά να μην το ξέρω ότι μου ανήκουν παντοτινά.

Θέλω να τα διεκδικώ κάθε μέρα και ναι.. να τα κερδίζω.

 

Θέλω το δικαίωμα στη φαντασία.. σε αυτή που θα με «βοηθά» να κερδίζω ..

 

Αντιγόνη Παφίλη