Tonys K'ace 17.II.14

Ανάβεις και σβήνεις, σαν αρρωστιάρικος παλμός. Με χρόνια αλλεργία στην μοναξιά και το σκοτάδι, κρατάς το φως σ' ένα  μικρό σχοινάκι. Ανάβεις κ σβήνεις σιωπηρά, με ένταση καταπληκτική και ρεύμα να σε διαπερνάει κάθε φορά. Καταλαβαίνω πλέον την θυσία που κάνεις κάθε φορά, να πηγαίνεις κόντρα στην φύση σου. Να ανάψεις κ να μην σβήσεις ποτέ.

Μικρό μου λαμπατέρ συγνώμη.

Εσύ σβήνεις για να ανάψεις, ενώ εγώ ανάβω για να σβήσω.

Ζω στον Πειραιά, σ' ένα μικρο κατάστιχο.

Αισθάνομαι μια μόνιμη υποσημείωση να με σπρώχνει μπροστά, και ενώ ασχολούμαι με κατασκευαστικές εταιρίες και την δομή των οίκων, η ανοχή μου τεντώνεται σε όσα ξημερώνουν οι μέρες μας. Γράφω, για να μην τρέχω σε ψυχολόγους, σαϊεντολόγους, διατροφολόγους και αστρολόγους. Έχω μόνιμα ανάδρομο Ερμή και ως εκ τούτου, μια διάθεση που μοιάζει με τον τροχό της τύχης.

Τα σέβη μου! Αντώνης Κατσαμάς

https://www.facebook.com/antonis.katsamas