Tonys K'ace 03.II.14
Τι μέρα και αυτή, γεμάτη από έναν αέρα ξεσηκωτικό.
Όχι για έμενα, αλλά για την σκόνη σίγουρα!
Λες να πιάσει και βροχή μόλις κόψει ο αέρας;
Θα γίνει λάσπη και τότε θα μας μοιάζει. Θυμάσαι που την πετάγαμε ο ένας στον άλλον, με μια εύκολη μανία;
Σχεδόν σεξουαλική! Και είμαι σίγουρος πως αν κάναμε ένα μικρο διάλειμμα από αυτή τη μάχη, θα σε κολλούσα στον τοίχο με όλη μου την δύναμη, μέχρι να μας καθαρίσει ο ιδρώτας.
Ο ίδιος ιδρώτας που τώρα πέφτει σαν βροχή στην σκόνη που ανακατεύει η γλώσσα μας...
Φευ! Βαρέθηκα...
"Σταμάτα για λίγο, σε εκλιπαρώ και φαντάσου...
Φαντάσου να χτίζαμε με αυτή τη λάσπη για λίγο."
Ζω στον Πειραιά, σ' ένα μικρο κατάστιχο.
Αισθάνομαι μια μόνιμη υποσημείωση να με σπρώχνει μπροστά, και ενώ ασχολούμαι με κατασκευαστικές εταιρίες και την δομή των οίκων, η ανοχή μου τεντώνεται σε όσα ξημερώνουν οι μέρες μας. Γράφω, για να μην τρέχω σε ψυχολόγους, σαϊεντολόγους, διατροφολόγους και αστρολόγους. Έχω μόνιμα ανάδρομο Ερμή και ως εκ τούτου, μια διάθεση που μοιάζει με τον τροχό της τύχης.
Τα σέβη μου! Αντώνης Κατσαμάς
https://www.facebook.com/antonis.katsamas
