Ντιζολούσιον,ντιβέλοπμεντ έντ στρόμπεριζ μπέιμπι του Γιώργου Μυλωνάκι

Ντιζολούσιον μπέιμπι
Όλα περνάνε απο την οθόνη σου
Τάτς μάι σκρίν
Λούζουν το πρόσωπο σου με το θανατερό μπλε φώς της
Τηλεόρασης
Με μια διακοπή
 Σε κόκκινη απόχρωση
Ρέντ λάικ μπλάντ μπέιμπι
Αίμα που δεν φαίνεται ποτέ στην οθόνη σου
Αλλά περνάει υποσυνείδητα μέσα από τις λέξεις
Που γαρνίρουν την εικόνα
Φράουλες και σφαίρες
Μια κοινωνία που νοσεί
Ένας πύργος της Βαβέλ που δεν σταματάει την πορεία του πρός τον
Ουρανό
Χέβεν ις γκόννα μπέρν γιούρ άιζ μπέιμπι
Η αρένα πλέον είναι σόλντ άουτ
Ο μονόφθαλμος Τρελαντώνης μανιφεστάρει την ανάπτυξη
Ώς άλλος Μωυσής που βλέπει την καιόμενη βάτο
Στα πόντιουμ,εν μέσω χειροκροτημάτων
Η αυτοκρατορία της Βόρειας Αμερικής
Συνεχίζει τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας
Βάζοντας στο στόχαστρο μετά το Ιράκ και το Αφγανιστάν
Το Μ.Ι.Τ.
Νόλιντζ ιζ τέροριζμ μπέιμπι
Αντιστρέφοντας την θεωρία του Δαρβίνου
Καταργώντας χιλιάδες χρόνια εξέλιξης του ανθρώπινου είδους
Κάποιοι καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες
Να πέσουμε  στα τέσσερα και  να ανεβούμε ξανά στα δέντρα
Χτήνη, με Χ κεφαλαίο
Όποιος νομίζει οτι η Γαλλική επανάσταση τελείωσε στην Βαστίλλη
Πλανάται πλάνην οικτρά
Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που ζητάνε ψωμί
Απο αυτούς που τρώνε παντεσπάνι
Πάντα θα υπάρχουν σφαίρες που θα ψάχνουν στόχους στα εξαγριωμένα πλήθη
 Πάντα θα υπάρχουν σκουριασμένες λαιμητόμοι
Που θα αδημονούν για λευκούς λαιμούς δυναστών
Και πάντα θα υπάρχουν  φράουλες
Που θα συνοδεύουν ακριβά μπράντυ
Με μια εσάνς απο το αίμα των πεινασμένων που τις μάζεψαν
Σε βεγγέρες που θα διοργανώνονται
Προς τιμήν της επερχόμενης ανάπτυξης
Ντιβέλοπμεντ ιζ όν δε γουέι μπέιμπι

theartist_known_as_commandante a.k.a Γιώργος Μυλωνάκις

Γεννήθηκα μια μέρα μετά τον Τζίζους.26 Δεκεμβρίου,μια σκοτεινή βραδιά προς το τελος των 70's.Για αυτό μου αρέσει ο χειμώνας.Θα μπορουσα να ήμουν σαν τον Τζιζους αλλά παντα η κόλαση μου φαινόταν πιο γοητευτική ως ο προορισμός.Θα μπορουσα να έχω φύγει αλλά ειμαι εδώ.Θα μπορούσα να ζωγραφίζω,αλλά απλά τραβάω καμμιά φωτογραφία που και που.Θα μπορούσα να μην γράφω αλλά αν δεν έγραφα ποιος θα σας βασάνιζε με τις σκέψεις του,σε μιά εποχή που όλοι έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια και μετράνε το βάθος της κρίσης;