Σόνια Θεοδωρίδου - Η ανάγκη δημιουργίας μουσικών βιβλιοθηκών στην Ελλάδα

"Μάλλον σε μεγάλους μπελάδες μπήκες"... καταφαίνονται ολοι..

Και ίσως να είναι και αλήθεια. Εν μέρει τουλάχιστον. Πολύ τρέξιμο ,παρακαλητό, κουβάλημα, κόπος ,πολλά χρήματα, ώρες ατέλειωτης δουλειάς.

Ο λόγος για την πρωτοβουλία μου, να δημιουργήσω μουσικές βιβλιοθήκες σε όλη την Ελλάδα.

Όλα ξεκίνησαν από ενα τυχαίο γεγονός. Σε ένα ρεσιτάλ μου στα Ιωάννινα, σπουδαστές του δημοτικού ωδείου με πλησίασαν ρωτώντας με, εάν χρειάζομαι τις παρτιτούρες μου. Κάπως έτσι εμαθα πως τα παιδιά δεν είχαν τα στοιχειώδη. Αποφάσισα να βοηθήσω και έστειλα περίπου 1000 cds και παρτιτούρες, και με την βοήθεια του αξέχαστου Χρήστου Λαμπράκη, στείλαμε και ενα πιάνο με ουρά .

Και δεν τελείωσε εκεί.

Με την οικονομική αρωγή του ιδρύματος Νιάρχου, δόθηκε μία καθόλου ευκαταφρόνητη δωρεά, στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Βέροια. Παραχωρήθηκε ενα υπέροχο παραδοσιακό κτίριο απο τον Δήμο, το οποίο το περιποιηθήκαμε ,το καθαρίσαμε και κάναμε τα εγκαίνια με επίσημους καλεσμένους και τα τοπικά κανάλια, αρωγούς. Εγώ τότε ήμουν καλλιτεχνική διευθύντρια του θεσμού «Ανθρώπινη φωνή». Μετά την αποχώρηση του τότε δημάρχου, ολα καταργήθηκαν. Τα βιβλία, οι παρτιτούρες και τα cds, καθώς και το πιάνο,που ήταν προσωπική μου δωρεά. Έμειναν παρατημένα σε κάποιες αποθήκες και αργότερα εξοστρακίστηκαν σε μία γωνία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, για να περάσουν μια για πάντα στην λήθη.

Η αξία της βιβλιοθήκης;  Πάνω απο 50.000 ευρώ.

Εγώ όμως δεν πτοήθηκα. Αποφάσισα να συνεχίσω αυτή την φορά πιο προσεκτική.

Δεν εψαξα δημόσιους φορείς, μα ανθρώπους που πονάνε τον κόπο του άλλου και που έχουν και αυτοί το ίδιο όραμα με το δικό μου.

Σε λίγο καιρό θα έχω την χαρά να εγκαινιάσω μουσικές βιβλιοθήκες σε αρκετές πόλεις..στο Κιλκίς, στην Αλεξανδρούπολη,στο Διδυμότειχο και στην Ξάνθη. Και στη Λαμία όμως, φτιάχνεται μία παιδική βιβλιοθήκη για τα παιδιά του ειδικού σχολειου με την αμέριστη συμπαράσταση της παιδικής πολύφωνικής χορωδίας Πατρών. Ακολουθούν ο Βόλος, το Ρεθυμνο, η Κοζάνη.

Ήρθε η ωρα να προσφέρω ένα κομμάτι της αγάπης μου για την πολύπαθη πατρίδα μου. Ειναι ανάγκη να εξιλεωθώ στην γενιά των παιδιών μας, σε αυτή που δεν της έχουμε αφήσει, σχεδόν τίποτε από το Είμαστε, παρά μόνο από το Έχειν. Αυτά που τους διδάξαμε ηταν ψέμματα. Δεν τους μάθαμε το δώσε, αλλά το άρπαξε.

Είμαστε η γενιά των πενηντάρηδων που ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις, για να καταλήξει παράδειγμα προς αποφυγήν. Αυτοί που σερνόμαστε χρόνια ολόκληρα στα πόδια κάθε πολιτικού για μία θέση, που την ανεπάρκειά μας την κάλυπτε η τσάντα μάρκας τάδε και το δείνα αυτοκίνητο μάρκας...

Και το φοβερότερο ...δεν νοιώθαμε τον ξεπεσμό μας. Ή μπορεί να και τον ναρκώναμε κάτω απο τα μπότοξ...Είμαστε αυτοί που τα χρήματα μας δεν τα δηλώσαμε σε καμία εφορία και τα κάναμε γαρύφαλλα στις πίστες της παραλιακής.

Και εμείς -εγώ και άλλοι- φύγαμε για να γλυτώσουμε, για να ακολουθήσουμε το όνειρό μας και να σώσουμε την ψυχή μας. Ετσι και αλλιώς εδώ, κάθε αλλο παρά ευπρόσδεκτοι είμαστε. Μας ξέβρασε το σύστημα στους σταθμούς των τρένων της Γερμανίας. Για χρόνια μας στέρησαν τα απλά και όμορφα μιας Ελλάδας, που μέσα στην καρδιά μας την φυλάγαμε σαν άγιο εικόνισμα. Ένα εικόνισμα που μας θυμίζει ποιοί πραγματικά είμαστε .

Μα σαν πουλί και εγώ ζητώ την φωλιά μου, γυρνώ στην αγαπημένη μου Ιθάκη, και ήρθε η ώρα να δώσω κάτι πίσω .

Είμαι εδώ, μαζί με άλλους να σας πούμε, πως μόνο η τέχνη, ο πολιτισμός γενικότερα, η βαθειά μόρφωση, η καλλιέργεια, είναι η καταφυγή μας. Το αληθινά έχειν και είμαστε .

Και για αυτό συγκεντρώνω παρτιτούρες, οργανα, cds, δίνω κοντσέρτα για να συλλέξω χρήματα.

Μου χαρίζουν, για να χαρίσω την απολεσθείσα μνήμη του καλού. Για να αφουγκραστούν τα παιδιά μας την υπέροχη μυρωδιά του χαρτιού, για να μπούν σε εναν χώρο φτιαγμένο για αυτά, για να νοιώσουν πως δεν τα ξεχάσαμε, πως δεν τους κρεμάσαμε ενα κλειδί στο λαιμό και τα αφήσαμε να γυρνάνε μόνα στο σπίτι, με μόνη συντροφιά την τηλεόραση και το κομπιούτερ. Οι μουσικές βιβλιοθήκες ειναι μία μεγάλη συγγνώμη σε αυτά, αλλά και ένα ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνεται να λυτρωθώ .

Είναι επίσης  η δική μου φοβερή εμπειρία της αναγνώρισης, του πόσοι ανθρωποι νοιώθουν σαν και εμένα. Είναι η μεγάλη τύχη που έχω να γνωρίζω σπουδαίους ανθρώπους και η ανεπανάληπτη διαπίστωση, πως τίποτε δέν χάθηκε ακόμη .

Γιατί έρχεται το τεράστιο κύμα προσφοράς και αλληλεγγύης να σαρώσει όλα όσα παραπάνω έγραψα.