K’ αν σου σκοτώνουν την καρδιά.. κάντην και πάλι να χτυπά! | Της Ναντίν Γκουρβέλου

Ζούμε σε μια εποχή σαρκοφάγα. Η καθημερινότητα μας είναι πλημμυρισμένη από αδιαφορία, απογοήτευση, άγχος. Τρέχει η ζωή μας και οι υποχρεώσεις μας κ’ εμείς τρέχουμε πίσω τους.

Ξαφνικά όμως.. Κάτι διακόπτει αυτό το αέναο, κουραστικό και άσκοπο τρέξιμο. Είναι το βλέμμα που θα κάνει την καρδιά σου να χτυπά σαν τρελή. Είναι το αυθόρμητο γέλιο του, όταν πεις κάτι αστείο, είναι το πρώτο χάδι, η απρόσμενη αγκαλιά, το φιλί σε μια γωνιά του δρόμου, που ευθύνεται για την απώλεια του ελέγχου και του μυαλού σου. Είναι ο Έρωτας! Αυτός ο μικρός θεός που κάνει και τα πιο καλά κουρδισμένα ανθρωπάκια να χάνουν το ρυθμό τους. Είναι .. Μαγεία.

Κάποιος, κάποτε είπε ότι τα ωραία διαρκούν λίγο.. Ίσως γι’ αυτό και ο Έρωτας να ξεθωριάζει στο πέρασμα του χρόνου. Για να μας υπενθυμίζει πόσο πολύτιμος είναι. Για να μας τραντάξει και να μας ισοπεδώσει φεύγοντας. Για να μας δείξει τη δύναμη που έχει, να μας χαρίζει απλόχερα στιγμές ευτυχίας αλλά και να μας τις πάρει βίαια όταν δει ότι πάψαμε να τον εκτιμούμε όπως στην αρχή.. Όταν υποψιαστεί ότι πλέον δεν τον αντιμετωπίζουμε ,όπως του αξίζει, ως ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά, αντιθέτως, του στερούμε τη λάμψη του.

Και έτσι λοιπόν μια μέρα έφυγε..; H στον πήρε ο άλλος μακριά.. μαζί του.

Τότε, έρχεται και η στιγμή που προτιμάς το σκοτάδι. Νοσταλγείς. Αναρωτιέσαι γιατί ,ενώ μέσα σου ξέρεις. Προσπαθείς να επουλώσεις την πληγή σου, αλλά αντί γι’ αυτό, βυθίζεσαι ακόμα πιο πολύ στην απουσία του. Δίνεις χώρο στο κενό σου. Έχεις δύο μάτια σκοτεινά από τη θλίψη ,χαμένα σε ένα παράλληλο κόσμο. Σ’εκείνον που θα ζούσατε οι δυο σας.

Ε και; Πονάς, ναι. Αυτός όμως ο πόνος είναι εκείνος που σου υπενθυμίζει ότι είσαι ζωντανός. Έζησες, ερωτεύτηκες & το χρωστάς στον εαυτό σου να ξανασηκωθείς ,να βγεις από το βυθό σου και από τη σκοτεινή σου πλευρά και να περιθάλψεις την καρδιά σου.

Κυνήγησε την ευτυχία σου και προσπάθησε να ξαναβρείς το χαμένο χαμόγελό σου. Ψάξε για το δικό σου ουρανό ,ψάξτον μέσα σου ,όχι σε ξένες αγκαλιές αλλά στον καθρέφτη σου. Ανάκτησε τη δύναμή σου και όταν θα έχεις ξαναβρεί κάθε σου χαμένο κομμάτι ,να είσαι έτοιμος για καινούρια βλέμματα που σε κάνουν να χάνεις τον ύπνο σου. Για μια καινούρια αγκαλιά που θα ικανοποιεί κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Για να δεχθείς το βέλος του θεού  Έρωτα & να δείξεις τον ουρανό σου. Τον ουρανό ,που με όση δύναμη σου απέμεινε, τότε, ταξίδεψες στα άδυτα του εαυτού σου για να βρεις.

Να θυμάσαι όμως.. Μη σπαταλάς τον ουρανό σου. Να τον φυλάς για το θεό Έρωτα και μόνο.

Και τα ατέλειωτα βράδια που θα περνάς μονάχος, ψάχνοντας αυτό τον καινούριο ουρανό σου, μην απελπίζεσαι..

Γιατί όταν σου σκοτώνουν την καρδιά ΕΣΥ θα την κάνεις και πάλι να χτυπά.

Σου το χρωστάς.

Η Ναντίν Γκουρβέλου είναι φοιτήτρια της Γαλλικής Φιλολογίας, του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μιλάει πολύ & γράφει ακόμα πιο πολύ. Έμπνευση μπορεί να αποτελέσει το καθετί: ένα τραγούδι, ένα χαμόγελο, ένα κλάμα, μια αποτυχία, μια αγκαλιά οτιδήποτε αγγίζει την ψυχή και φυσικά ο Έρωτας. Για εκείνη δεν υπάρχουν 2 πράγματα: μετριότητα & αδράνεια.