Tonys K'ace 20.I.14

Μπροστά από το άγαλμα του Τρούμαν καθόταν, φορώντας ένα σορτσάκι, μέχρι τον αφαλό, λες και πάλευε να ερεθίσει το άγαλμα, καθώς και όποιον τύχαινε να περνάει εκείνη την ώρα.

Ωστόσο, σαν κάτι να μην της καθόταν καλά.

Πέρναγαν από μπροστά της όλων των ειδών οι άντρες.

Ψηλοί, κοντοί, μελαχρινοί, πράσινοι, κόκκινοι, μπλε, με μαλλιά, με όνειρα, με φαντασία, άποψη, γραβάτα, μόρφωση, ομορφιά και σθένος.

Όλων των ειδών σου λέω. Όλη η Δαρβινική εξέλιξη μπροστά της!!!

Τίποτα αυτή.

Έκατσα λίγη ώρα ακόμα μέχρι να τελειώσω την μπαγκέτα που μασούλαγα νωχελικά, σηκώθηκα, πέταξα τα σκουπίδια στο καλάθι και αυτή ακόμα τσίναγε, όσο και ερέθιζε και ερεθιζόταν, με όποιον πέρναγε από μπροστά της. 

Ανίκανη να αποφασίσει με ποιον θα πάει, έστω για απόψε.

'' Για δες ρε μια δημοκρατία!

  Πνίγεται σε μια κουταλιά διαφορετικότητα...''

  Ήθελα να το φωνάξω, μα τελικά το κατάπια!

Ζω στον Πειραιά, σ' ένα μικρο κατάστιχο.

Αισθάνομαι μια μόνιμη υποσημείωση να με σπρώχνει μπροστά, και ενώ ασχολούμαι με κατασκευαστικές εταιρίες και την δομή των οίκων, η ανοχή μου τεντώνεται σε όσα ξημερώνουν οι μέρες μας. Γράφω, για να μην τρέχω σε ψυχολόγους, σαϊεντολόγους, διατροφολόγους και αστρολόγους. Έχω μόνιμα ανάδρομο Ερμή και ως εκ τούτου, μια διάθεση που μοιάζει με τον τροχό της τύχης.

Τα σέβη μου! Αντώνης Κατσαμάς

https://www.facebook.com/antonis.katsamas