Αγάπη ρε…. | Της Μοσχούλας Σολάκη
Η Ζωή για να παλευτεί θέλει αγάπη…
Και τώρα με την κρίση ένα παραπάνω…
Όλοι ζοριζόμαστε…
Όλων μας η ζωή έχει αλλάξει, έχει δυσκολέψει…
Συχνά φουρτουνιαζόμαστε ,συχνά χάνουμε την υπομονή μας…
Και τι κάνουμε; Ξεσπάμε ο ένας στον άλλον…
Υπάρχει όμως ένα φάρμακο…
Η αγάπη ρε φίλε…
Αυτή δεν αγοράζεται, δεν πουλιέται…
Είναι δωρεάν ,είναι για όλους ….
«Τζάμπα» που να πάρει…
Θέλει χαμόγελα, θέλει ψυχή…
Χαμογέλα μωρέ λίγο και συ!
Έτσι μπράβο! Δεν είναι λίγο καλύτερα τώρα;
Ας ανοίξουμε επιτέλους την αγκαλιά μας διάπλατα …
Να χωρέσει λίγο αγάπη, να κάνει φωλιά μέσα μας...
Να κάνει όνειρα…
Τόλμη και διεκδικήσεις φίλε μου…
Όχι παραίτηση…
Χαρά και όχι ζήλεια για όσους προχωράνε, γι όσους εξελίσσονται, για όσους προσπαθούν και δεν το βάζουν κάτω…
Για όσους μας κάνουν να νιώθουμε περηφάνια γύρω μας….
Υποστήριξη σ’ όσους μας χρειάζονται ,σε όσους μας έχουν ανάγκη καθημερινά…
Όχι με λόγια ,απ’ αυτά χορτάσαμε ,μπουχτίσαμε δίνουμε και δώρο…
Αλλά με πράξεις…
Χωρίς αγάπη δεν πας πουθενά…
Είσαι μια κινούμενη γκρίνια, μια μίζερη σκιά…
Όλοι και όλα σου φταίνε διαρκώς και αδιαλείπτως …
Η ομορφιά είναι παντού…
Τώρα αν εσύ δεν την βλέπεις και όλη μέρα φυσάς και ξεφυσάς, σαν τρομαγμένο χελιδόνι …
Ίσως ήρθε η ώρα ν’ αλλάξεις γυαλιά… Για παρ’ το και λίγο αλλιώς…
Να δίνεις και καμιά ευκαιρία σε κανέναν άνθρωπο να σε γνωρίσει και να τον γνωρίσεις..
Να εξωτερικεύεις που και που κανένα συναίσθημα ,δε χάθηκε και ο κόσμος…
Τα συναισθήματα δεν είναι σοκολάτες να τα κρύβουμε στα ντουλάπια ,για να μην τα φάμε!
Γιατί όταν αγαπάς ,φτάνεις παντού…
Δε μασάς… Δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από την ίδια την «αγάπη»…
Πολεμάς με νύχια και με δόντια…
Δεν κρύβεσαι στη δειλία σου…
Και δε μιλάμε φυσικά μόνο ν’ αγαπάμε έναν άνθρωπο και να μισούμε όλο τον ντουνιά …
Γιατί αυτό δε το λες και αγάπη άλλωστε…
Μιλάμε για απλόχερη αγάπη, αγάπη για τον άνθρωπο…
Αγαπάς, προχωράς, ελπίζεις…
Δίνεις και δίνεσαι…
Χωρίς φόβο…
Αν είναι να φοβόμασταν για όλα τρέχα γύρευε!
Θα καθόμασταν μέσα και θα κλωσούσαμε τα αβγουλάκια μας…
Εεεε όχι δα…
Ο φόβος είναι ανασταλτικός παράγοντας και σε κρατάει δεμένο πισθάγκωνα…
Λύσου επιτέλους και αγάπα…
Αγάπα εσένα…
Αγάπα εμένα…
Η Μοσχούλα Σολάκη είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας εθνολογίας με παράλληλες σπουδές στον τομέα της ψυχολογίας.
Ασχολείται από νεαρή ηλικία με το δημιουργικό γράψιμο και τη συγγραφή πεζών κειμένων.
