3 Ζωές | Της Μαρίας Σεμερτζίδου

Κάποτε μου είχες πει πως αν εμείς οι δυο ήμασταν ζευγάρι θα ζούσαμε μαζί για τρεις ζωές. Ξέρεις, εγώ αυτή τη ζωή θέλω να ζήσω μαζί σου. Τώρα, που όταν είμαι δίπλα σου τα χάνεις και εγώ δε μπορώ σα σε δω να σε χαιρετήσω. Τώρα που τρώμε ο ένας τον άλλον με τα μάτια, που μ’ ακούς, που σου θυμώνω, που φεύγω, που έρχεσαι. Τώρα που φωνάζεις «Σ’ Αγαπώ» και εγώ σου ψιθυρίζω «σε θέλω».. που με κρατάς και τρέμω.. που δε μπορώ να φύγω. Τώρα θέλω να ζήσω μαζί σου που κρατάς την πόρτα μη σου φύγω, που με  αρπάζεις, που γλιστρώ και δε με αφήνει το χέρι σου. Την ώρα που μου φωνάζεις «φύγε» και μου κλείνεις το δρόμο. Που μπορείς και βλέπεις τα δάκρυα μου. που ακούω την κάρδια σου να χτυπά γρήγορα, που χαμηλώνεις το βλέμμα, που σε βρίζω. Που σου χτυπώ την πόρτα, που δε μπορώ να φύγω αν δε μου δείξεις εσύ το δρόμο. Τώρα θέλω να ζήσω μαζί σου καρδιά μου, που γεμίζεις τα χέρια μου και ηρεμώ την αναπνοή σου στα χείλη μου.. Τώρα θέλω να ζήσω μαζί σου, σε αυτήν τη ζωή που σε συνάντησα.. στις άλλες δε ξέρω τι μου ξημερώνει.

Μαρία Σεμερτζίδου