Μαμά… για σένα, Μαμά της Αγγελικής Μακρυνιώτη

Και τρέμω να'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς...

Μην ανησυχείς...
Όταν θα έχω τις μαύρες μου, όταν θα απελπίζομαι
θα σου κρύβομαι...
Όπως τότε που χτυπούσα και έμπαινα κάτω από το τραπεζάκι της κουζίνας-
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Να μη με βλέπεις και στεναχωριέσαι.
Μα κυρίως για μένα.
Να μη δω εγώ, αυτό ''το σκουπιδάκι'' που θα μπει πάλι στα μάτια σου...

Αλλά πες μου, αλήθεια....
Πώς τα καταφέρνεις πάντα και με ''ξετρυπώνεις'';
ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ δε μπόρεσα ποτέ να κρυφτώ!

'''Όταν θα κάνεις παιδιά θα καταλάβεις'' μου λες.


-ΜΑΜΑ... πεινάω, μαμά.

Μα τι λέω;
Πότε  χρειάστηκε να στο πω...;
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα με προλαβαίνεις.
Πάντα τρέχεις πίσω μου με ένα πιάτο, ταραγμένη,
που έχω χάσει κιλά (μεταξύ μας, μόνο στα δικά σου μάτια).
''Γιατί δεν τρως παιδί μου;

''Ποιός στις δίνει αυτές τις δίαιτες ήθελα να'ξερα'' !!!
 
Δε θυμάμαι ρε μάνα, σου είπα ότι χθες το φαγητό,
το πέτυχες ακριβώς όπως μου αρέσει;
Γιατί δεν στο είπα;;;
Αφού ξέρω, ότι θα ήταν αρκετό για να σε δω να χαμογελάς
και να συνεχίσεις τις δουλειές σου, με άλλη διάθεση.
Κι εκείνο το ''ευχαριστώ''...
Αυτό σίγουρα δεν το είπα.
Αυτό δε θυμάμαι από πότε έχω να το πω...

ΕΣΥ, η δεδομένη...
Κι εγώ η αχάριστη.


-ΜΑΜΑ.... φοβάμαι, μαμά.

Φοβάμαι τη στιγμή που θα είναι αργά.
Για εκείνον τον καφέ που λέμε να πιούμε
και όλο το αναβάλλω.
Για τη βόλτα στη θάλασσα που σου έχω τάξει.
Για τη γλάστρα με το λουλούδι που όλο λέω θα φέρω,
να βάλεις στο τραπεζάκι στη βεράντα.
Για τα σοκολατάκια και την κάρτα που πάλι δε θα προλάβω να σου πάρω σήμερα.
Φοβάμαι τη σιγουριά μου, ότι ο χρόνος μας είναι άπειρος... ανεξάντλητος.
Φοβάμαι όλα αυτά, που θα με κάνουν κάποτε να μετανιώνω.
...Κι έχουν μαζευτεί πολλά ΓΑΜΩΤΟ...


-ΜΑΜΑ... γερνάω μαμά.

Γέμισα τα χρόνια μου, με γέλια, με λάθη.
Με ταξίδια, με έρωτες, με στίχους.
Με ευκαιρίες χαμένες
και με άλλες που τις άρπαξα από τα μαλλιά.
Κι εσύ πάντα εκεί... δίπλα μου, ακούραστη.

Να πανικοβάλλεσαι όταν δε σηκώνω το τηλέφωνο.
Να αναρωτιέσαι αν ακόμα περπατάω στο σπίτι ξυπόλυτη
(μα καλά, παντόφλες δεν έχει αυτό το παιδί);
Να τσακωνόμαστε συνέχεια.
Να με βλέπεις πρώτη με το καινούργιο φόρεμα που πήρα για εκείνο το ραντεβού.
Να αναγνωρίζεις τον ήχο του αυτοκινήτου, όταν έρχομαι
και να τρέχεις στο μπαλκόνι.
Να μου δίνεις ακόμα συμβουλές,
κι ας ξέρεις ότι θα κάνω πάλι του κεφαλιού μου.
Να μου λες να ντύνομαι καλά, γιατί θα κάνει ψύχρα.
Να είσαι υπερήφανη για μένα.
Να μην παραλείπεις ποτέ να με φιλάς όταν φεύγω.
Και να προσέχω...
Να προσέχω....
Να προσέχω ...

ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΩ...


ΜΑΜΑ,
θα σε στεναχωρήσω... πάλι...
Αλλά δε γιορτάζεις εσύ σήμερα.
Εγώ γιορτάζω...

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΧΩ, ΜΑΜΑ...

Αγγελική Μακρυνιώτη

Η Αγγελική Μακρυνιώτη, είναι στιχουργός και σχεδιάστρια κοσμημάτων. Ενθουσιάζεται να βλέπει κόσμο να φοράει δημιουργίες της… είτε είναι κοσμήματα φορεμένα σε σώματα… είτε είναι τραγούδια «φορεμένα» σε στόματα…