Όχι, μην κλάψεις. | Της Σταυρούλας Κωστακοπούλου

Μην κλαις.

Μην κλαις παιδί μου.

Δε φταις εσύ που οι άνθρωποι δε θέλουν την αγάπη.

Δεν προσπαθούν και δεν πιστεύουν πια.

Εγκλωβισμένοι στη ζωή τους χρόνια τώρα.

Μην κλαις για άλλους.

 

Μην κλαις παιδί μου.

Ξέρω οι τύψεις σπαράζουν το μέσα σου.

Μη χάσεις το μυαλό σου, έτσι όμως.

Μην κλαις για λάθη άλλων.

Τα δικά σου τα πληρώνεις, πάει στο διάολο.

Αλλά μην κλαις για λάθη άλλων.

Τι ασέβεια είναι αυτή;

Ο καθρέφτης δε σε αντέχει πια.

 

Δεν μπορείς να το αλλάξεις.

Μην κλάψεις.

Τ’ ακούς;

Μάζεψε τα κομμάτια σου και τα πράγματά σου.

Κατέβασε ρολά.

Κι αν χρειαστεί ρίξε και καμιά πόρτα.

Έπειτα φτιάξε τη ζωή σου απ’ την αρχή.

 

Μην τολμήσεις και κλάψεις.

Αυτό το βάρος μπορεί αύριο να φύγει.

Αλλά μην κλάψεις.

Όχι για άλλους.

 

Μην κλαις παιδί μου.

Δε φταις εσύ που οι άνθρωποι δε θέλουν την αγάπη.

Δεν εκτιμούν και δε ρισκάρουν.

Μην κλαις.

Δε θα σαι έτσι εσύ.

 

 

 

Η Σταυρούλα Κωστακοπούλου είναι φοιτήτρια στο τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Ασχολείται με το χορό και ξεκίνησαι να γράφει -πότε άλλοτε- στην εφηβεία. Αυτοί είναι και οι δύο πιο δημιουργικοί μάλλον τρόποι που μπορεί να εκφραστεί. Για ένα μόνο είναι σίγουρη. Είναι γεμάτη ελπίδα για τα πάντα.