Μονό κρεβάτι. | Tου Αντώνη Τσόκου

Ο καιρός κύλησε. Ανορθόδοξα. Τίποτα δεν γιάτρεψε στο πέρασμά του.

Ξημέρωσαν δεκάδες ανίκανες Παρασκευές. Ούτε μια δεν κατάφερε να ιάσει το άγγιγμα εκείνου του αλλόκοτου απογεύματος.

Υιοθέτησα οργή. Για να μπορέσω να αντισταθώ στη στενοχώρια που στύλωσε τα πόδια.

Θυμώνουμε γιατί ονειρευόμαστε θυμόˑ αυτό θα ισχυριζόσουν αν σου έδινα ξανά το λόγο.

Ποιός ο λόγος; Δεν υπάρχει καλύτερη πληγή από τον έρωτα. Σε κρατά πάντα σε εγρήγορση.

Θα' θελα να σε έβγαζα από μέσα μου, σε σύννεφα νικοτίνης. Δυστυχώς, δεν με έβλαψε ποτέ αυτή η συνήθεια. Πάλι καλά που έχω φίλους ικανούς. Δεξιοτέχνες του καπνίσματος. Πρόθυμους να στρίψουν λίγο καπνό στη μνήμη σου.

Στους πεθαμένους, ανάβουμε κεριά. Στους ζωντανούς τσιγάρα. Ο χωρισμός γιορτάζεται με στάχτες και κεριά λιωμένα.

Καλοκαίριασε. Άδεια απόψε η πλατεία. Πιο επικίνδυνη κι από μονό κρεβάτι.

Ο Αντώνης Τσόκος γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1976.

Η ενασχόλησή του με το γράψιμο δεν είναι καινούργια, η δε αγάπη του για την ποίηση έχει στρέψει όλο του το ενδιαφέρον προς το μέρος της τα τελευταία 6 χρόνια.

Γράφει επίσης πεζά, μικρές ιστορίες και παραμύθια.

Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στο Λογοτεχνικό Περιοδικό «Μύρτιλο», στο  Ηλεκτρονικό Περιοδικό Ποίησης «Tο παράθυρο» , στο χώρο Τέχνης και Λόγου «το βιβλίο.net και άλλα λογοτεχνικά ιστολόγια.

Τα περισσότερα από τα έργα του αναρτώνται στο προσωπικό του ιστολόγιο 'στεριανή ζάλη'

Τον Οκτώβριο του 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Σουίνγκ με τ’ άστρα».