http://themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/rotator.masserasgk-is-130.jpglink
http://themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/nikolaidou.rotaotrgk-is-130.jpglink
http://themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/gousi.covergk-is-130.jpglink
http://themachine.gr/modules/mod_image_show_gk4/cache/spytro.covergk-is-130.jpglink
0 1 2 3

Old Photos | Του Spy Tro

Κάποτε, με μια καλή μου φίλη συζητούσαμε για φωτογραφία. Από πού ξεκινήσαμε, με τι φωτογραφίζαμε, τι φωτογραφίζαμε, τι ήταν αυτό που τραβούσε την προσοχή, ποια η σωστή στιγμή για εκείνο το κλικ.

Εγώ σβήνω τις παλιές φωτογραφίες μου, τουλάχιστον από τον ιστό, θέλω να φαίνεται πάντα η τελευταία μου οπτική, την οποία θεωρώ και καλύτερη.

Μα είναι λάθος, μου είπε.

Πρέπει να κρατάς τις φωτογραφίες σου, παντού, να βλέπεις από πού ξεκίνησες, που έφτασες και γιατί όχι, προς τα πού πας. Σβήνοντας ξεκόβεις την πορεία, χάνεις τη διαδρομή, χάνεις την αρχή, το ενδιάμεσο, τι σε έφτιαξε.

Οι παλιές φωτογραφίες είναι για σένα λάθη;  Σκέψου σε κάθε μια τι ένιωσες. Σκέψου τι νιώθεις τώρα ! Πώς θα βλέπεις το τώρα, αύριο. Πάει σε όλα αυτό.

Σε όλα.

-

Περίεργη νύχτα αυτή. Ξεκίνησα ψάχνοντας χρόνια πριν, στην πρώτη μου ψηφιακή μηχανή: Τι μου τράβηξε την προσοχή, τι πίστευα ότι άξιζε να μοιραστώ.

Αλλά ξέρεις, μαζί με αυτά βλέπω και όλα τα υπόλοιπα. Οι υπολογιστές δεν φιλτράρουν (τουλάχιστον μόνοι τους) τα τοπία, τα κοντινά, τα ηλιοβασιλέματα και τέρμα.

Κάθε φάκελος έχει μνήμη, σχεδόν ξεκάθαρη, οπτικοποιημένη. Μαζί με τη μνήμη, θολή ανάμνηση της στιγμής, του συναισθήματος, των προσώπων, των σκέψεων. Των διακοπών, του τριημέρου, εκείνης της απρογραμμάτιστης βόλτας, της πλάκας, του ξενυχτιού στην παραλία, του παιχνιδιού με το χιόνι.

Αλήθεια, τα κουβαλάει μια φωτογραφία όλα αυτά. Όλα μαζί. Κοιτάζεις 100 φωτογραφίες που τραβήχτηκαν τα τελευταία 10 χρόνια και έχεις δεκάδες ιστορίες: Όλο το πακέτο, μουσικές, γεύσεις, αρώματα, ουρανούς, ήχους, καπνούς από τσιγάρα, ζάλη από το επόμενο σφηνάκι, την αίσθηση του πρωινού καφέ που κατρακυλάει και ξυπνά κάθε κύτταρο.

Έπειτα γίνεται χειρότερο: Τα μάτια, εκείνα τα μάτια, εκείνα τα χαμόγελα, τα γέλια των φίλων, τα καλοκαίρια και τις καταιγίδες, εκείνες τις μέσα και τις έξω, τις αγάπες, τα λίγο πριν, τα λίγο μετά.

Ξέρεις εκείνες τις φωτογραφίες που λένε σ’αγαπώ, εκείνες που κράτησαν ένα δευτερόλεπτο από τις ψυχές μας, εκείνες που (πάλι καλά) δε βγήκαν κουνημένες από το χέρι σου που έτρεμε από την ομορφιά της στιγμής που θέλησες να κρατήσεις για πάντα.

Αλήθεια, τι θα κάνεις σήμερα ;

Μήπως να κάνεις μια βόλτα στις στιγμές σου ;

Στο σκληρό δίσκο είναι.

Όχι κάπου μακριά.  Ακόμη κι αν ήθελες να είναι.  Σε περιμένουν.

Το κόλπο είναι την ώρα που τις αλλάζεις να χαμογελάς. Όχι πικρά.

Γιατί είναι ευτυχία, μπορεί παλιά, αλλά ευτυχία.

Και ήσουν τυχερός όταν την έζησες.

[κλικ]

 

Spy Tro on Facebook

A Web Side Story