«Γυναικεία πορτραίτα» | Tης Άννας Τσαλάγκα

Η Μάνθα Τσιάλιου γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1965. Παρακολούθησε ακαδημαϊκό σχέδιο σε καλλιτεχνικό εργαστήρι με καθηγήτριες τις Έφη Δούλια και Λία Καζάκου. Ζει και εργάζεται στη Χαλκιδική. Σήμερα την φιλοξενούμε στο The Mach|ne- Art Press και μας μιλά για τον μεγάλο έρωτα της ζωής της.. τη ζωγραφική!

«Γιά χρόνια ζούσα με τη σκέψη και την ελλειμματική αίσθηση ενός ανεκπλήρωτου μεγάλου έρωτα.. Μιλάω γιά τη σχέση μου ‘’σχέση ζωής’’ με την ζωγραφική. Γνωριστήκαμε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Τα χρώματα ήταν το παιδικό παιχνίδι και ο τρόπος προσαρμογής μου στον κόσμο, καθώς μεγάλωνα..

Ωστόσο, ενώ κανονικά έδειχνε πως αυτή η σχέση θα εξελίσσονταν και θα νομιμοποιούνταν, διακόπηκε από ένα γάμο. Δυστυχώς και ευτυχώς !.. Δυστυχώς, γιατί όντας απόλυτα δοτική στις σχέσεις μου, δεν κατάφερα να εξελίξω παράλληλα με τον γάμο μου, τον έρωτά μου με τη ζωγραφική.. Κι ευτυχώς, ένα μεγάλο ευτυχώς !, γιατί απ’αυτό το γάμο, έχω τα παιδιά μου.. Ό,τι πολυτιμότερο μου δωρίστηκε ποτέ, στη ζωή !

Η μητρότητα φυσικά, σε μιά της διάσταση, αποτελεί επίσης καλλιτεχνική δημιουργία που δίνει την πληρότητα και την εσωτερική κάλυψη, όπως όταν βάζεις τις τελευταίες πινελιές, κι απομακρύνεσαι λίγο για να δείς πως τα πήγες..

Για να καταφέρω τα πρακτικά της οικογενειακής ζωής λοιπόν, παράτησα τα πινέλα και το όνειρο της σπουδής στην Καλών Τεχνών, και βρέθηκα να διατηρώ ένα μαγαζί με χειροποίητα αντικείμενα και κοσμήματα.

Εκεί γύρω στα σαράντα όμως, (κάτι γίνεται εκεί γύρω στα σαράντα..) είχαν μεγαλώσει και τα παιδιά, αποφάσισα να ξαναπιάσω τα πινέλα . Και καθώς ο μεγάλος μου γιός προετοιμαζόταν για την εισαγωγή του στην Αρχιτεκτονική, τον ακολούθησα κι εγώ προσπαθώντας στο ακαδημαϊκό σχέδιο.

Ο έρωτας μου ξαναφούντωσε και τον άφησα να εξελιχθεί απενοχοποιημένα πιά, και με την ηθική υποστήριξη και παρότρυνση των ίδιων των παιδιών μου..

Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε και δεν σταμάτησα να ζωγραφίζω ἤ να σκιτσάρω. Ζωγραφίζω με ακρυλικά κυρίως, έχω την ανάγκη να χρησιμοποιώ έντονα φωτεινά χρώματα .. Μιά χαρακτηριστική εμμονή μου τα τελευταία χρόνια, τα παπούτσια. Αν υπάρχει μια εσωτερικότητα σ’αυτό, είναι η κατάδειξη της γείωσης. Κάτι που με εμπεριέχει ιδιοσυγκρασιακά..

Έτσι, ενώ στη προσωπική μου ζωή περπατάω συνήθως ξυπόλητη για να αισθάνομαι και να ενεργοποιούμαι απ’αυτή την επαφή με τη γη, ζωγραφίζοντας παπούτσια, έχω την αίσθηση ότι την υπογραμμίζω..

Χαίρεται η καρδιά μου, όταν παίρνω μηνύματα από ανθρώπους που με κάποιο τρόπο το εισπράττουν σαν πρόσληψη θετικής ενέργειας από τη δουλειά μου, και με ευχαριστούν γι’αυτό.. Το πιό γλυκό σχόλιο που έλαβα για κάποια έργα μου : «μυρίζουν τσιχλόφουσκα με γεύση φράουλα»..

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

2011 ΄΄ Lamamart΄΄ Συνεδριακό κέντρο Τράπεζας Πειραιώς, Θεσσαλονίκη.

2011 ΄΄Cheapart΄΄ Πρώην Στρατόπεδο Κόδρα, Θεσσαλονίκη.

2011 ΄΄Cheapart17΄΄ a.antonopoulou.art, Αθήνα.

2012 ΄΄Chearart΄΄ 50 πλην 1 Gallery, Λεμεσός.

2012 ΄΄Cheapart΄΄ Πρώην Στρατόπεδο Κόδρα, Θεσσαλονίκη.

2012 ΄΄Lamamart΄΄ Συνεδριακό κέντρο Τράπεζας Πειραιώς, Θεσσαλονίκη.

2012 ΄΄HUMAN RIGHTS? 2012΄΄ Castello di acaya, Lecce, Italy.

2012 ΄΄HUMAN RIGHTS? 2012΄΄ Rovereto, Trentino-Alto Adige, Italy.

2012 ΄΄Chearart 18΄΄ Cheapart, Αθήνα.

2012 ΄΄Δύο στο τριάντα΄΄ Χώρος τέχνης Pro-art, Αθήνα.

2013 ΄΄Cheapart΄΄ 50 πλην 1 Gallery, Λεμεσός.

2013 ΄΄ART IS HARD ΄΄ Δ.Ε.Θ. ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 10, Θεσσαλονίκη.

2013 ΄΄Lamamart΄΄ Συνεδριακό κέντρο Τράπεζας Πειραιώς, Θεσσαλονίκη.

2013 ΄΄Cheapart΄΄ Πρώην Στρατόπεδο Κόδρα, Θεσσαλονίκη.

2013 ΄΄ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ΄΄ Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (3 βραβειο ΣΚΕΤΒΕ), Θεσσαλονίκη.

2013 ΄΄ΟΤΑΝ Η ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΦΡΟΥΝΤ ΄΄ XANI aRΤ 2013 ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΔΟΥΡΑΚΗ, Χανιά.

2013 ΄΄HUMAN RIGHTS? 2013΄΄ Ex Convento dei Francescani Neri - Specchia , Lecce, Italy.

Μην μου πείτε πως δεν λατρέψατε αυτά τα έργα!!.. και για όσους δεν χόρτασαν με τόσες φωτογραφίες, δεν εχουν παρά να επισκεφτούν την προσωπική facebook page της Μάνθας Τσιάλιου στο ακόλουθο link https://www.facebook.com/pages/Mantha-Tsialiou/259411197470689?ref=hl.

Την επόμενη εβδομάδα μαζί μας θα βρίσκεται η ζωγράφος Ιωάννα Καφίδα..

«Είχα την μνήμη του πως αισθανόμουν από παιδί όταν ζωγράφιζα και ήξερα ότι όλο αυτό με αφορά. Θέλησα να δημιουργήσω καινούργιες μορφές εικόνας. Η ζωή είναι μία σειρά από ζωγραφιές....»