O Skitsofrenis μιλάει στον Νικόλαο Τσάπογλου

Να σας πω την αλήθεια τον Skitsofreni δεν τον ήξερα…

Πριν λίγο καιρό είδα φωτογραφίες από έργα του, μάλιστα την μια από αυτές την πόσταρα και στο Μηχανάκι… Μια κοπέλα να κρατάει μια μάσκα και δίπλα στοίχοι να γράφουν «Τώρα που η τέχνη βγήκε στο δρόμο καιρός να βάλουμε την μιζέρια μας στο μουσείο» και από κάτω Skitsofrenis (ενδιαφέρον σκέφτηκα)… Μετά ανακάλυψα ότι σε ορισμένα του έργα χρησιμοποιεί έναν στοίχο των Active Member, τον οποίο στο παρελθόν τον έχω χρησιμοποιήσει και εγώ σε φωτογραφία στο The Mach|ne «Κράτα λίγο αγάπη όλο και κάποιος θα περάσει..»

Ο Κώστας Λούζης είναι ο Skitsofrenis ένας εξαιρετικός "Καλλιτέχνης του Δρόμου" με μια αισθητική που πραγματικά «αγγίζει» όσους έχουν την τύχη να δουν έργα του και έχω την χαρά να παρουσιάζω την δουλειά του στο The Mach|ne - Art Press

-Πες μας λίγα λόγια για σένα;

Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό στην Mεσσηνιακή Mάνη,(20 λεπτά οδικώς από την Καλαμάτα). Όντας το μοναδικό αγόρι στο χωριό η μόνη μου ασχολία από 6 περίπου ετών μέχρι και τα τελευταία εφηβικά χρόνια ήταν η καθημερινή πολύωρη (6-8 ώρες) ζωγραφική και φυσικά το σκιτσάρισμα. Με το που τελείωσα το λύκειο δεν είχα τους απαραίτητους βαθμούς ή τους οικονομικούς πόρους για σπουδές στην καλών τεχνών και έτσι αποφάσισα να το παλέψω μόνος μου όπως πάντα και όπου πάει... Το 2008, τυχαία, κάποια ανήσυχα πνεύματα από τα χωριά του Ταύγετου οργάνωσαν αρκετές δενδροφυτεύσεις (με οικονομικούς πόρους που είχαν συγκεντρώσει) και ένας εξ αυτών είχε την ιδέα να περάσουμε και ένα περιβαλλοντολογικό μήνυμα σε ένα τσιμεντένιο υποστήριγμα στον Ταΰγετο στον δρόμο προς Σπάρτη με την μορφή γκράφίτι. Εκεί, μέσω γνωριμιών ήρθαν σε επαφή με εμένα που είπα ψέματα ότι κάνω γκραφίτι (ενώ δεν είχα καμία σχέση με το σπρέι) για να δω και αυτό το μέσο έκφρασης από πρώτο χέρι. Τρία χρόνια μετά και σχεδόν ένα χιλιόμετρο τοίχοι συνολικά ο Ταΰγετος τελείωσε και εγώ έμεινα με το μικρόβιο του σπρέι , έτσι λοιπόν αποφάσισα να περάσω τα δικά μου μηνύματα μες στην πόλη ή και σε άλλα μέρη. Φέτος τον Οκτώβρη συμπληρώνονται 5 χρόνια από την πρώτη φορά που έριξα χρώμα στο τοίχο και όλα πια είναι διαφορετικά.

-Εντάσεις την τέχνη σου σε ένα ευρύτερο Street Art πλαίσιο ή ο όρος Graffiti σου αρκεί;

Προσπάθησα να εντάξω την τέχνη μου στο γκραφίτι αλλά είδα ότι δεν έχω και μεγάλη ανάγκη να βλέπω παντού το όνομα μου γραμμένο ξανά και ξανά σαν στείρα ναρκισσιστική επανάληψη αλλά και από την άλλη δεν με άγγιζαν τα διακοσμητικά σχέδια των street artists έψαχνα ένα βαθύτερο μήνυμα αλλά όχι απαραίτητα δυσνόητο ή ελιτίστικο, προσβάσιμο για τους περισσότερους αλλά επιμελώς ατημέλητο. Άρα, κατέληξα απλά να αποκαλώ αυτό που κάνω τέχνη του δρόμου, άπλα.

-Ο τοίχος είχε την δική του ιστορία τελικά;

Ο τοίχος είχε πάντα την δική του ιστορία αλλά σου έδειχνε και την δική σου ιστορία καθώς πάνω εκεί θα δεις την αλήθεια μέσα από ένα σύνθημα. Εκεί δεν χωράει η διαφημιστική πινακίδα με τα ωραιοποιημένα και στυλιζαρισμένα μηνύματα, εκεί είναι τις περισσότερες φορές η κατάσταση ωμη και σε περιμένει να την διαβάσεις. Έτσι και εγώ προσπαθώ να προβληματίσω ευγενικά τον κάθε νου ή έστω να του κάνω την μέρα λίγο καλύτερη προσπαθώντας μέσα από αυτό να πω στον διαβάτη ότι εδώ είμαι και εγώ και σου λέω άπλα την γνώμη μου, μπορεί να κάνω και λάθος αλλά δεν θέλω να σου επιβληθώ, να γνωριστούμε θέλω, να με μάθεις, να σε μάθω, να μάθουμε κάτι παραπάνω σήμερα στη ζωή μας.

-Όταν η τέχνη βγήκε στο δρόμο η μιζέρια μπήκε στο μουσείο;

Όταν η τέχνη ΞΑΝΑβγήκε στο δρόμο μέσω του σπρει, καθώς πριν πολλούς αιώνες πάλι στους δρόμους ήταν, πολλά άλλαξαν. Αρκετοί συνειδητοποίησαν ότι καλλιτέχνης λέγεσαι και όταν ζωγραφίζεις στην καρδιά ενός γκέτο για να φτιάξεις ολονών το κέφι και ας το κάνεις τζάμπα γιατί η δουλειά σου έχει την ίδια επίδραση καλλιτεχνικά και συναισθηματικά με τον σαλονάτο ζωγράφο που κρατά τον πίνακα του για ένα μουσείο, μια προσωπική συλλογή ή για την είσπραξη ενός πολύ μεγάλου ποσού. Το γκραφίτι, στριτ αρτ πες το όπως θες, δίδαξε στους γκαλερίστες, συλλέκτες, σαλονάτους καλλιτέχνες την ακτιβιστική πλευρά της τέχνης και ο κόσμος το αγκάλιασε, άρα , κάποιοι έμειναν με την μιζέρια τους παρέα μπροστά σε ένα πίνακα όταν η ζωή ήταν αλλού.

-Πιστεύεις ότι οι τέχνες μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση;

Οι τέχνες δεν νομίζω πως μπορούν να μας διορθώσουν την κρίση, πιστεύω όμως ότι μπορούν να μας την απαλύνουν, να μας στρέψουν το βλέμμα αλλού και να μας κάνουν να εμβαθύνουμε στα ουσιώδη ,με λίγα λόγια σαν ένας καλός φίλος που φαίνεται στα δύσκολα.

-Το "όμορφο" και το "ευχάριστο" είναι ζητούμενο στα έργα σου;

Το όμορφο και το ευχάριστο είναι ζητούμενα απλά για να φέρω το βλέμμα του περαστικού επάνω στο μήνυμα μου. Απεχθάνομαι τις άσχημες εικόνες ,νιώθω πως δημιουργούν μια αντάρα στην ψυχή και μια κακή ενέργεια αν περιβάλλουν έναν χώρο και έτσι προσπαθώ μέσω μιας θετικής εικόνας να πω κάτι έστω και αν το μήνυμα δεν είναι τόσο θετικό. Καλοπιάνω δηλαδή το θεατή για να μείνει εκεί και να διαβάσει.

-Υπάρχει λόγος που κάποια έργα σου έχουν στοίχους ενώ αλλά όχι;

Κάποιες φορές θεωρώ πως μια εικόνα δεν χρειάζεται τίποτα γιατί απ την σιωπή της βγαίνουν ένα άντε δυο βασικά μηνύματα που σίγουρα φαίνονται. Τότε λοιπόν, αποφεύγω να γράψω κάτι για να τεστάρω, αν θες , και την ερμηνευτική ικανότητα αυτών που με συνήθισαν σε κάτι άλλο.

Ο Skitsofrenis παράλληλα γράφει στοίχους, η Μπάντα του λέγεται SILENCIO και ορίστε ένα αγαπημένο τραγούδι σε στοίχους γραμμένους από τον ίδιο…