Star Trek into Darkness Or Tron Legacy | Του Θανάση Αγγελόπουλου

Star Trek into darkness (2013).

Του Τζέι Τζέι Έιμπραμς.

 

Ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς, γνωστός σου πιθανότατα ως ο δημιουργικός εγκέφαλος του εθιστικού “Lost”, συνεχίζει το reboot του Star Trek μετά την προ τετραετίας (επαν)εκκίνησή του. Έχοντας πια αποδείξει ότι είναι ένας από τους βαθύτερους γνώστες της κινηματογραφικής ποπ κουλτούρας μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν αποτελεί την φυσική χρονική επέκταση ενός Τζορτζ Λούκας ή ενός Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος είναι και μέντοράς του (βλέπε “Super 8”).

Το πλήρωμα του Έντερπραιζ καλείται να αντιμετωπίσει από την μια έναν σχεδόν φασίστα ναύαρχο στου οποίου τις διαταγές υπάγεται (ο Πίτερ Γουέλερ, γνωστός ως ο “Robocop” των 80s), αλλά από την άλλη και τον σατανικό Kαν, προσπαθώντας παράλληλα να αποτρέψει έναν διαστημικό πόλεμο. Ας μην μακρηγορούμε με την πλοκή. Η ταινία είναι όλα όσα πρέπει να είναι: θερινό blockbuster, action, fun, μια διαστημική παραμυθία που εντυπωσιάζει σε εκτέλεση, production value και κινηματογράφηση. Παράλληλα δοκιμάζει τις σχέσεις των ηρώων της, με διαλόγους που ενέχουν την απαιτούμενη για την νέα εποχή δραματικότητα, όσο και αν δεν την λες απολύτως τρισδιάστατη σε αυτό το σκέλος, γιατί κατά βάση πάντα περιμένεις το διαστημικό (υπερ)θέαμα.

Εκμεταλλεύεται στο έπακρο το πληρέστατο καστ της. Το bromance που αναπτύσσεται ανάμεσα στον παρορμητικό Κάπτεν Τζιμ Κερκ (Κρις Πάιν) και τον ρομποτικά ορθολογιστή Σποκ (Ζακάρι Κουίντο), η σχέση του δεύτερου με την Ζόι Σαλντάνα, το comic relief των μηχανικών του αεροσκάφους (ο απολαυστικός πάντα Σάιμον Πεγκ και ο ανερχόμενος Άντον Γέλτσιν). Και φυσικά ένας κακός που προέρχεται από τα βάθη της μυθολογίας του Star Trek, παράφρων, διττός και κατά συνέπεια απόλυτα επικίνδυος. Ο Καν του περιζήτητου πλέον Μπένεντικ Κάμπερμπατς.

Ο Έιμπραμς καταφέρνει το όχι αυτονόητο, όπως ακριβώς και στην πρώτη ταινία της σειράς. Να κερδίσει τους ορκισμένους φαν της, τους Trekkies χωρίς να τους προδώσει με την επανασύσταση του αγαπημένου μύθου τους. Αλλά να κερδίσει και τους παντελώς άσχετους με την συγκεκριμένη φάση. Όσους δεν είχαμε δει τίποτα από την δεκάδα των ταινιών του παρελθόντος και μάθαμε τη saga από τις νέες εκδοχές της. Η απόλυτη σύσταση ενός προϋπάρχοντος σινε-μύθου για το κοινό της νέας κοπής και γενιάς.

Εντυωσιακή ως δράση και ως καλλιτεχνική διεύθυνση η εναρκτήρια σκηνή με φόντο το κατακόκκινο δάσος, τα ρετρό μπλε ρεφλέ που εμμονικά παραθέτει ο σκηνοθέτης και σε άλλες δουλειές του ως φόρο τιμής στους δασκάλους που προαναφέραμε. Το στοίχημα και η πρόκληση για αυτόν πλέον δυσκολεύει καθώς πρέπει να γεφυρώσει τα δύο υπέρτατα space franchises. Μετά το Star Trek έχει αναλάβει την συνέχιση του Star Wars σε νέο επεισόδιο της σειράς. Για να δούμε… προς το παρόν, Τζέι Τζέι, μας έχεις…

 

Αν πάλι λόγω ζέστης γουστάρεις σπιτική θαλπωρή αλλά δεν θα έλεγες όχι και σε ένα ταξιδάκι σε cyber διάκοσμο, τσέκαρε εδώ:

TRON Legacy (2010).

Του Τζόζεφ Κοζίνσκι.

 

Έχουν περάσει 28 χρόνια από όταν ο χάκερ Κέβιν Φλυν (Τζεφ Μπρίζτες) παγιδεύτηκε μέσα στο video game που σχεδίασε δίνοντας μάχες για την επιβίωσή του με την δυσκολία να αυξάνεται όσο περνούσαν οι πίστες. Αν και η ταινία έπιασε το θέμα της έκρηξης των παιχνιδομηχανών των 80s, σήμερα μοιάζει τσακισμένη από την ξεπερασμένη αισθητική και τα εφέ της που εύκολα μπορούν να θεωρηθούν ακόμη και κιτς. Aποτυχημένη εμπορικά αλλά σταθμός για μετέπειτα δημιουργούς! Ο Τζόζεφ Κοζίνκσι αποφασίζει να αποκαταστήσει την τάξη, συστήνοντας τον μύθο του Tron στην γενιά των social media με όπλο ακριβώς το μειονέκτημα της παλιάς ταινίας: την αισθητική, το στυλ και το ντιζάην της. Άλλωστε πρόκειται για σκηνοθέτη με  ιδιαίτερη έμφαση στους συγκεκριμένους τομείς όπως έχουμε ξαναπεί.

Το στόρυ είναι υποτυπώδες για να δημιουργήσει μια συνηθισμένη sci-fi ταινία δράσης που χωρίς πολλά μπερδέματα και χωρίς να χρειάζεται να δεις την 80s κιτσερέλα σε τραβάει κοντά στην νέον φουτουριστική απόβαση στα ενδότερα του videogame! Και πιστό στην μόδα που θέλει ήρωες των 80s να συμπολεμούν πλέον με τους υιούς τους (βλ. Ιντιάνα Τζόουνς), φέρνει τον Φλυν του Μπρίζτες παγιδευμένο στο παιχνίδι και τον γιο του, Σαμ (Γκάρετ Χέντλαντ), ως σωτήρα!

Ο Φλυν έχει μείνει ξανά εγκλωβισμένος από το μακρινό 1989 στο παιχνίδι, οπότε και μια νύχτα που πήγε για δουλειά εξαφανίστηκε απότομα από τη ζωή του μικρού γιου του προσπαθώντας να δημιουργήσει το “Πλέγμα”, τελειοποιώντας τον cyber διάκοσμο. Ο πρώην φίλος του εντός του ψηφιακού κόσμου, και δημιούργημά του φυσικά, Κλου (πάλι ο Τζεφ Μπρίτζες), έχει γίνει εχθρός του δημιουργού του  και τον κρατάει εσώκλειστο. Η σωτηρία περνά από τα χέρια και τις hi-tech δυνατότηες του γιου, μαζί με την φυγάδευση της Ολίβια Γουάιλντ, της τελευταίας εναπομείνασας των ISO (επίλεκτη oμάδα ατόμων εντός του “Πλέγματος” που αποτελούν το “θαύμα” κατά τον δημιουργό Φλυν. Και πώς να μην το αποτελούν αν μοιάζουν στην Ολίβια Γουάιλντ). Δηλαδή σα να λέμε ο Θεός-Δημιουργός, ο γιος του και ο αποστάτης Εωσφόρος-Κλου! Χωρίς φοβερό βάθος στους ήρωες και δραματουργικές εξάρσεις, με κλεισίματα του ματιού σε έννοιες όπως “βιοψηφιακή επανάσταση”.

Στυλ και ντιζάην για τον σκηνοθέτη και ξερό ψωμί. Με vintage πινελιές στα φουτουριστικά δυστοπικά του σετ, με θράσος και τόλμη σε επιλογές που φλερτάρουν με τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ της “Οδύσσειας του Διαστήματος”(δες εδώ). Στα συν η γενικότερη παρουσία των πάντοτε εξαιρετικών Daft Punk στην ταινία. Με την επιμέλεια του soundtrack άλλοτε με κλασικό ύφος, βιολιά και επικό τόνο και άλλοτε με το γνωστό φουτουρισμό τους και τα synths. Ακόμα και τα κοστούμια παραπέμπουν στο στυλ και τα κράνη που λάνσαραν φορώντας τα, ενώ κάνουν ένα πέρασμα ως djs στην καταπληκτική σκηνή του club στο “Πλέγμα”. Ειδική μνεία και για τον επίσης πάντα υπέροχο Μάικλ Σιν, ακόμα και σε μικρό ρόλο. Με οutfit, μακιγιάζ και κινησιολογία που οδηγούν κάπου ανάμεσα στον Ζίγκι Στάρνταστ του Ντέιβιντ Μπάουι και σε (καθ' υπερβολήν) χαρακτήρα από το “Κουρδιστό Πορτοκάλι”.

 

 

O Θανάσης Αγγελόπουλος σπούδασε Mass Communication and media arts/ Film and TV Directing στο Queen Margaret University. Σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Boy Storyη οποία συμμετείχε στο 18οAthens International Short Film Festival-Νύχτες Πρεμιέρας 2012,  στο 6ο Thessaloniki International Short Film Festival 2012, όπου βραβεύτηκε με το cinematic achievement award και θα συμμετάσχει στο San Francisco Greek Film Festival 2013.

 

Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο φοιτητικό freepress Καλειδοσκόπιο, στο περιοδικό Λιμάνι καθώς και σε άλλα διαδικτυακά portals.

Θανάσης Αγγελόπουλος on Facebook

Θανάσης Αγγελόπουλος on Twitter